2 Yaş Beslenmesi Nasıl Olmalı ?

Kaan doğduğundan beri iştahlı bir çocuktu, ilk 6 ay sadece anne sütüyle beslendi, 16.aya kadar da anne sütü takviyesiyle beslenmesine devam ettik. 6. ayda başladığımız ek gıdalara hızlı adapte oldu ve meyve püreleri, sebze çorbaları ve yoğurdu gayet severek yedi.

Pütürlü çok sevmediği için hep blendar kullandım belki de benim zorlamamam yüzünden pütürlü gıdalara alışmadı bilmiyorum ama yemediği hiçbir sebze olmadı. Zamanla köfteye ve balığa alıştı, makarnalar, pilav, sebze yemekleri derken beslenmemizde hiçbir sıkıntı yoktu. Sebze çorbalarının içine de etini koyuyor ve o şekilde yediriyordum.

20. aydan sonra ise seçici olmaya ve yemeklerde itirazda bulunmaya başladı, bunu hem yaz sıcaklarına, biraz da 2 yaş sendromuna bağlamıştım. Doktorum ve doktor babam 'çok zorlama bu sıcakta biz bile zor yiyoruz, bırak istediği gibi yesin' diyince doktorların sözünü dinledim ve çok zorlamadım. Ekim ayında yazlıktan İstanbul'a döndüğümüzde Kaan'ın yemek düzeni yavaş yavaş düzene girmeye başladı ama asla eski iştahı gibi olmadı, aslında iştahtan öte seçici olmaya başladı. Yediği yemeklere itirazlar başladı. Sürekli aynı yemeği yemek istemeler ve giderek artan itirazlar! ilk başta ısrarla bu durumu kabullenmek istemedim ve sürekli kendime bahaneler uydururken buldum kendimi.  Arkadaş çevremden Pelin her çocukta böyle yememe dönemleri olur, bırak kendi haline geçicek telkinlerini de duydum. Ama her geçen gün daha da seçici olmaya başlayınca, oğlumun eski iştahı olmadığını kabullendim ve kendimi doktorda buldum!

Doktorumuzun bana ilk tavsiyesi ara öğünleri kaldırmam gerektiği oldu. Çünkü Kaan ara öğünlerde atıştırmayı çok seviyor. Ara öğünlerde sürekli atıştıran çocuk ana öğünde çok acıkmaz ve yemez dedi. Ana öğünlerin çok önemli olduğu ve kesinlikle günde 3 öğün yemesi gerektiği ve sadece öğle öğünüyle akşam öğünü arasında 1 ara öğün olarak meyve yemesi gerektiğini söyledi.

Kaan'ın daha küçükken ana öğünler dışında atıştırma talepleri olmuyordu, daha doğrusu bilmiyordu ve ana öğünlerini çok acıkmış olarak yiyordu ama büyüdükçe sevdiği atıştırmalıklar olmaya başladı. Bunların başında da kuru kayısı, kuru incir, kuru üzüm ve ceviz geliyor. Kahvaltısından sonra hemen anne ceviz, anne kuru üzüm diye başlıyor, ben de veriyordum. Fakat doktorumuz bu kuruyemiş gibi alerjen gıdaların 3 yaşına kadar kesinlikle vermemem gerektiğini özellikle altını çizerek söyledi. Kaan alerjik bünyeli de bir çocuk olduğu için kuruyemişleri 36. ayın sonunda tüketmemiz gerektiğini önerdi. Fazla kuruyemiş tüketimi çocukta büyüme geriliğine bile sebep olabiliyormuş. Kaan ne kadar çok sevsede, her gün bana anne ceviz, incir dese de bu atıştırmalıkları hayatımızdan kısa bir süre için çıkardık!

2 yaş itibari ile beslenme şeklimiz de değişiyor. 2 yaşına kadar Kaan'a hergün mutlaka 1 öğün etli bir yemek

yediriyordum. Sebze yemeklerini etli pişiriyordum. Şimdi doktorumuzun yönlendirmesi ile akdeniz tipi beslenmeye geçiyoruz.

·       Haftada 2 kez et ama eti et olarak tüketicek, sebze yemeklerinin içinde değil, köfte, pirzola gibi

·       En az 1 gün balık, yanında haşlanmış sebzeleriyle birlikte

·       Hergün farklı sebze yemekleri, pırasa, ıspanak, karnıbahar vb.

·       Sebzelerin yanına bulgur, erişte, tam buğday unlu makarna

·       Haftada 2 kez Bakliyat, nohut, yeşil mercimek gibi     

Öğün olarak örneklersek;

nohut yemeği yanında bulgur ve cacık,

köfte, erişte, yoğurt

balık yanında haşlanmış sebzeler gibi farklı farklı öğünler sunmamı önerdi doktorumuz.

Kaan son zamanlarda köfteye itiraz ediyor, ben de bu yüzden eti hep sebzelerin içinde veriyordum, balığın ise çorbasını yapıyordum ama bundan sonra biraz daha ısrarcı olucam sanırım, blendarı hayatımızdan çıkardım, 3-5 itirazdan sonra bu şekilde yemeğe alışır diye düşünüyorum çünkü bir yemek düzeni oluşturmamız gerekiyor.

Kaan'la yemek konusunda hiçbir zaman inatlaşmadım ben, çocukla inatlaşmanın bir sonraki yemeği daha da zorlaştıracağına inanıyorum çünkü. Tabii daha küçükken hazırladığim tüm porsiyonlar biterken şimdi kendisi doydum diyebiliyor, ben de çok fazla ısrarcı olmuyorum, zorla asla yediremeyeceğimi biliyorum.

Doktorumuzun yönlendirmesi ile geçtiğimiz yeni beslenme düzenimizde, ilk başlarda ne kadar yediğini ve tabağın hepsini bitirmesini önemsemiyorum, üzülmüyor muyum, kafama takmıyor muyum? tabiki takıyorum, üzülüyorum ama bir düzen oluşturabilmem ve bu şekilde beslenmeye alışması için, böyle bir davranış biçimi sergilemem gerektiğine inanıyorum. Birden bire adapte olmasını beklemiyorum tabiki,  az yese de yemiş olması önemli benim için, çünkü bu beslenme şekline aynı yemeği yedikçe zamanla tadına alışıp daha fazla yemeğe başlayacak. Çocuklar aynı yemeği en az 10 kez yedikten sonra alışırlarmış! Artık konuştuğu için de aç kalıcak endişesi yaşamıyorum çünkü acıktığı zaman söylüyor.

Bizim için ile yeni beslenme şekline adapte olmamız biraz zaman alıcak diye düşünüyorum, sanıcılı bir süreç bizi bekliyor ama bu beslenme düzenine artık geçmemiz gerekiyordu, buharlı pişiricimizi zaten çok önce bıraktık, tencere yemeklerini de blendır olmadan, piştiği şekilde yemesi gerekiyor. Zaman alıcak ama alışıcak, zor olucak, itirazlar yaşanıcak ama, onlarında bir damak zevki olduğunu unutmadan, yemediği zaman sabırlı olup farklı alternatifler yaratarak, kavga etmeden, pes etmeden onlara öğünlerini hazırlamak biz annelere düşüyor.

Tüm çocuklara booool iştahlı öğünler diliyorum!