24 Mart 2014

Dogum Hikayem



Hamileliğimin 37. Haftasında heyecanla beklediğim doğum iznime ayrılmıştım. Doğuma kadar olan son 3 haftaya neler sığdırmayı planlıyordum neler! Hastane çantam için bazı eksiklerim vardı onları tamamlıycaktım, arkadaşlarımla sabah kahvaltılarına gidecek, bol bol gezicek, yürüyüş yapıp, dinlenecektim. Çok telaşlıydım, sanki hemen doğuracakmışım gibi bir hisse kapılmıştım, hazırlıksız yakalanmaktan korkuyordum. Oğlumla sürekli erken gelmemesi için konuşuyordum, henüz doğuma hazır olmadığımı, hala bazı eksiklerim olduğunu anlatıyordum. Hızla hazırlıklarımı tamamlamaya başladım. 1 hafta içinde tüm hazırlıklarım tamamdı ama sanki birşeyler hala eksikmiş gibi geliyordu, bir heyecan kaplamıştı içimi. Son dönemlerde sıklaşan doktor kontrollerinden birinde doktorum doğumun çok yaklaştığını söylemişti! Bu beklediğimiz tarihten biraz erkendi! Panik olmuştum hemen İstanbul dışında yaşayan ailemi aradım ve doğum başlıyormuş hadi hemen gelin dedim. Benim telefonum üzerine annem de panik olmuş, paldır küldür hemen çıkıp geldiler.

Son haftalarda doktor kontrollerim iyice sıklaşmıştı neredeyse gün aşırı doktora gider olmuştuk. Kasılmalarım henüz yoktu, Oğlum beni ciddiye almış ve biraz daha içerde kalmaya karar vemişti sanırım. Her kontrolde doktorun bana verdiği tarihi biraz daha ileri atmaya başladı, doğumu tahmin ettiğimiz tarihten bir hafta geçmişti ve 40. Haftayı da doldurmuştum ama hala bir belirti yoktu, yavaş yavaş başlayan kasılmaları ben hiç hissetmiyordum. Hamileliğim boyunca normal doğum detaylarını araştırmamış, doğum videoları izlememiştim. Kendimi korkutmak ve germek istemiyordum, kendimi biliyordum ne kadar araştırırsam o kadar hazırlıklı olacak ve gerilecektim. En önemlisi doktoruma güveniyordum, beni doğru yönlendireceğini biliyordum ve her zaman herşeyin doğalından yanaydım. Herhangi bir sağlık sorunu olmadıktan sonra sezeryanla doğumu tercih etmiyordum, normal doğumdan sonra vücudun daha kolay toparlanması da beni motive ediyordu.

10 Mart 2014

Memeden Kesme


Kaan’ı nasıl memeden keseceğimi düşünürdüm hep çünkü memeye çok düşkün bir bebekti ve emerek uyuyordu.  L 1 yaşını doldurduğunda memeden kesmeyi düşünüyordum ama sonra doktorumun  yönlendirmesi ile 15.aya kadar emzirmeye karar verdim. Kaan 1 yaşından sonra hızla diş çıkarmaya başladı . Bana uykusuz geceler olarak dönen bu süreçte Kaan  iyice memeye düşkün oldu. Diş ağrısı olduğu için gece çok uyanıyordu ve her uyandığında emmek istiyordu çünkü sadece o şekilde tekrar uykuya dalabiliyordu. Son haftalarda artık gecede 7-8 kez kalkmaya başlamıştı,  memeye bağımlı hale gelmişti, emmeden asla uyumuyordu. Bense gece boyu uyanmaktan, kaliteli uyku uyuyamamaktan sabahları çok yorgun kalkıyordum, gün içinde zaten çok haraketli olan oğlumun peşinde yeterince enerji harcıyordum bir de gece uykumda dinlemeyince artık psikolojik olarak da çökmeye başlamıştım.

Kaan’ın 14 aylık olmasıyla memeden kesme konusunu iyice araştırmaya başladım, çocuk doktorumla konuştum, farklı annelerin tecrübelerini okudum ve emzirme danışmanı sevgili Esra Ertuğrul’a danıştım. Esra Hanım’ın bana söylediği ilk şey emzirmeyi bırakmanın bebeğimden çok benim hazır olmam gereken bir zaman olduğuydu. Sonra doktorumda bana aynı şeyi söyledi “tamam, dediğin gün kes, pes etme, sabırlı ol.” Hazır olmanın ne kadar önemli olduğunu bu süreçte yaşadım, ne kadar da doğruymuş!. Araştırırken türlü türlü hikayelerle de karşılaştım, bebeğin bir gecede memeden kesilmesi, zamana yayıp yavaş yavaş kesilmesi, göğüse farklı şeyler sürüp bebeğin memeden tiksinmesinin sağlanması...Her anne farklı bir yol deniyordu, gergindim, bizim için sancılı bir süreç olacağını hissediyordum.

15. ay doktor kontrolumuzun ardından bir gün boyunca kendimi buna hazırladım ve ertesi gün eşime “tamam,bugün başlayalım! “ dedim.

3 Mart 2014

Şimdi Boyama Zamanı

Biz anneler bebeklerimiz, çocuklarımız için doğdukları günden itibaren onların dikkatini çekecek, zihinsel, fiziksel ve duygusal becerilerini geliştirecek içinde oldukları aya uygun oyuncaklar alıyoruz.
Bebeklerimizin ilk başta bebek arabasına astığımız renkli oyuncağını çekmesini, yatağının başındaki renkli, ışıklı dönencesine şaşkı şaşkın bakmasını izlerken büyüdükçe müzikli oyuncaklarla oynamasını, topun peşinden koşmasını, yap-bozlarıyla oynamasını, kitaplarıyla vakit geçirmesini gözlemlemek çok büyük keyif vermiyor mu?

Ben oyuncak mağazalarına gitmekten, oyuncakları incelemekten çok büyük keyif alıyorum, saatlerce vakit geçirebilirim o renkli eğlenceli dünyada. Kaan için onun gelişimini destekleyecek, içinde bulunduğu aya uygun nasıl oyuncaklar alabilirim diye saatlerce dolaşıyorum.
Kaan aslında bu aralar çok da fazla oyuncaklarıyla oynamıyor, doktorumuz da bizi bu konuda bilgilendirmişti,  oyuncak dışındaki tüm objeler çok dikkatini çekiyor, onun için keşfetme dönemi. Tek vazgeçemediğimiz toplarımız, balonlarımız ve kılıcımız! Özellikle toplarımızın yerini hiçbir oyuncak ya da herhangi bir obje dolduramıyor.

Artık 15. Ayımızı doldurduk, renkli kalemlerle tanışıp resim yapma  zamanımız geldi! El kaslarımız için çalışmalar yapmaya başlayabiliriz.