1 yaşından sonra çok hızlı büyümeye başladın
oğlum. Bebeğiyle her anını geçirebilen şanslı annelerden biri olsam da zamanın
nasıl geçtiğini anlamadım desem olur.
Bebekliğin o kadar sakindi ki, hep böyle devam
edeceksin diye düşünüyordum ama sen her geçen gün daha da hareketlenmeye
başladın oğlum. 1,5 yaşından sonra ise büyüme hızın ivme kazandı sanki, dün daha bebekmişsin gibi davranıyorken sana,
birden çocuk oldun. Halbuki daha dün
gibi, ilk adımlarını atmaya başladığına heyecanlanmamız. Şimdi seninle
koşuyoruz, çim sahalarda top oynuyoruz, parklarda çok eğleniyoruz.
Yazın gelmesiyle seni alıp Ege sahillerine
kaçtım hemen. Kuşadası’ndaki yazlığımızda aldık soluğu, tabii yazlığımızın
imkanları da senin daha da hareketlenmene zemin hazırladı doğrusu.
Evimizin etrafındaki parklarda saatlerce vakit
geçirdik seninle. Defalarca kaydıraktan kayıyordun mesela, yorulmadan, pes
etmeden. Salıncak öncelikli tercihin değildi, şöyle atlamamış olmak için biraz
sallanıyordun o kadar, sonra biraz tahterevalliye biniyorduk karşılıklı, sonra
da başlıyorduk demirlere tırmanmaya.