Bebekle Uçak Yolculuğu !!!

Bebekle uçak seyahati fikri beni her zaman ürkütmüştür.Yıllarca uçakta ağlayan, hatta ağlamaktan katılan bebeklere hep üzülmüş, özellikle de hamileyken kendimi annelerinin yerine daha çok koyup gerilmişimdir. Ya çok ağlarsa, ya hiç kucağımda durmazsa, ya herkes sustur çocugunu der gibi bana bakarsa.. Neyseki Kaan doğduğundan beri yaptigimiz uçak seyahatlerinde hiç zorlanmadım hatta birkaç kez Kaanla başbaşa seyahatlerimiz de oldu. Uçak kalkarken kulaklarında basınç olmasın diye hemen emzirmeye başlıyordum ve memede uyuyakaliyordu, emmese dahi uçak ininceye kadar memede tutuyordum ve uçak inişe geçtiğinde uyusa dahi uyandırıp tekrar emziriyordum. Böylece uçuş boyunca sesi çıkmayan bir bebekle seyahat etmiş oluyordum.

Kaan'ı 16 aylıkken memeden kestim ve o günden sonra ilk kez başbaşa bir uçak seyahati yapacaktık. Bu seyahat için haftalar öncesinden strese girdim diyebilirim, oldukça gergindim, hatta önce eşime ben tek başıma yapamıycam galiba dedim çünkü Kaan artık çok hareketli ve bir dakika yerinde durmuyor, yanımda oturan kişiyi rahatsız ederse, çok ağlarsa, kucağımda durmak istemezse, yürümek isterse, ne yaparım diye bir sürü soru işareti vardı kafamda.

Eşim üniversite yıllarında 3 yıl steward'lık yaptığı için sürekli beni telkin ediyordu, sakin ol Pelin, gerekirse hosteslerden yardım istersin, kalkıp koridorda yürürsün bir şekilde sakinleşir..

45- 50 dakikalık uçuş gözümde 4,5 - 5 saat gibi büyümüştü fakat ne kadar gerilsemde bu yolculuğu yapacaktık, ben de Kaan'ı en iyi şekilde nasıl oyalarımın yollarını düşündüm.

 İlk adımı uçak saatimizi Kaan'ın öğle uykusu saatine alarak attım. Belki uyurdu;)

İkinci olarak, Uçak kalkış ve inişinde kulakları basınçtan etkilenmesin diye yanıma kuru meyveler aldım. Özellikle Kuru üzüm, minik minik tek atımlıkta kolay yiyebileceği bir şey olduğu için.

Çok sevdiği için her ihtimale ve huysuzluğa karşı yanıma 2 kutu süt ve su biberonunu aldım. Ve tokken bile hem arka dişlerini kaşıyabildiği hem de oyalandığı grissini ve çubuk krakerlerden aldım.

Son olarak oyuncaklarıyla oynamayacağını düşündüğüm için oyuncak yerine bir tane daha önce görmediği yeni bir kitap, bir tanede bildiği fakat uzun zamandır bakmadığımız bir kitabı aldım. Kitaptaki resimlere bakarak, objeleri tanımlayarak vakit geçirebileceğimizi ve oyalanacağını düşündüm. Ve el çantama küçük, farklı objeler koydum.

Seyahat günü geldiğinde Kaan her gün kalktığı saatte uyandı, bu da uçakta öğle uykusu saati geldiğinde uyuma ihtimalini arttırıyordu, sevindim.
Havaalanında biletlerimizi alırken, görevliye bir ihtimal koridor tarafında oturabilirmiyiz?? Diye sordum fakat bebekli yolculara sadece cam kenarında yer verebileceklerini söyleyerek teklifimi reddettiler. Yine aynı ses tonumu koruyarak 'peki uçak boş mu ???' Diye sordum, belki yanı boş olan bir koltuğa oturabilirdik! Fakat malesef hayır, full cevabını aldım!! Uçak doluydu ve cam kenarına da oturacaktım, iyice kendimi köşeye sıkışmış hissettim.

Uçağa girdik, yerimizde yaşlı bir amca ve teyze oturuyordu, kucağımda çocuk, elimde çanta oturdukları koltuğun bizim koltuğumuz olduğunu anlatmaya çalıştım, kalkmadılar, biletimizi gösterdim inanmadılar, hostesi çağırdık, Kaan bu sırada iyice sıkıldı bense tüm sakinliğimi korumaya çalışıyordum. Kısa bir süre sonra yerimize oturabildik, Kaan'ı kucağıma aldım, yan kolktuğum boştu, inanamadım! Lütfen kimse gelmesin diye dua ediyordum ki uçağın kapısı kapandı!!! Biraz olsun rahatlamıştım, bunu cook icten dilemistim!!!

Yerimize geçtik, iki sıra arkamızda bir çocuk çığlık çığlığa ağlamaya başladı, oturmuyor ve uçaktan inmek istiyordu, annesi sakinleştiremiyor, inatlaştıkça daha çok bağırıyordu. Benim korktuğum sahneler orada yaşanıyordu.. Hostesler çocuğun oturması için ve kemerini takması için uyarıyorlardı fakat çocuk daha da çığlık atmaya başladı. Annesi de ısrarla çocukla inatlaşınca sorun çözülmüyordu, diğer yolcularda kafalarını çevirip çevirip bakmaya başladı, uçak kalkamıyordu, ben de iyice gerilmiştim. Kaan artık sıkılmaya başladı o da etkilenip çığlık atmaya başlayacak diye daha da gerildim, önce havayollarının dergisi inceledik, sonra menüye baktık? Neler var tek tek saydık, biraz olsun ilgisi dağıldı.

Uçağın kalkmasına yakın kuru meyveleri cikardim, o minik parmaklariyla tek tek üzümleri yemeğe başladı, yutabilmek icin uzun uzun çiğnemesi gerektiğinden kulaklari da basınçtan etkilenmemis oldu!! Kesinlikle tavsiye ediyorum! Kaan yalancı emzik hiç kullanmadı, o yüzden onu alamazdım, sakız da bugune kadar hiç çiğnemedi, yutar diye ona da cesaret edemedim, fakat kuru meyveler hayatımı kurtardı, uçağın kalkış ve inişinde hep kuru meyveleri çiğnedi ve kulakları basınçtan hiç etkilenmemis oldu.

Kalkıştan sonra daha önce hiç görmediği kitabını çıkardım, çok ilgilendi, kitaptaki tum objeleri saydik, resimleri inceledik. Uzun süre oyalandi. Bebeginizin ilgi alanina göre daha önce görmediği bir oyuncak onun uzun süre oyalanmasını sağlayacaktır, kesinlikle tavsiye ederim!

Ondan sıkılınca daha önceden bildiği ve çok sevdiği bir diğer kitabımızı açtık, tanıdığı hayvanların seslerini çıkararak eğlendi, ilgisi dağılmaya başladığı anda çubuk krakerini ve grissinisini çıkardım onları yerken biraz daha oyalandı.

Bir de çantama küçük çok yer kaplamayacak objeler koymuştum, renkli lastikler, farklı magnetler, minik renkli postitler gibi, çocuklar bazen oyuncakları dışındaki objelerle daha çok ilgilenebiliyorlar. Hepsi ile oynayamasak da renkli postitleri parmaklarımıza yapıştırarak oldukça eğlendik. Çantanıza alacağınız farklı, minik objelerle de farklı oyunlar yaratarak çocuklarınızı oyalayabilirsiniz.

 En sonunda vazgeçemediği sütünü içti ve uykusu geldiği zaman yaptığı gibi üzerime kapaklandı ve hemen uyku moduna geçti. Kucağıma aldım ve uçak inişe geçerken kucağımda uyuyakaldı ve inişte korktuğum gibi kulakları basınçtan da etkilenmedi, indiğimizde hala kucağımda uyuyordu!!!

Böylece başbaşa uçak seyahatimizi sorunsuz ve hiç korktuğum gibi olmadan tecrübe etmiş olduk! Bundan sonra en azından ne yapacığımı bildiğim için seyahatlerimizin çok daha rahat geçeceğine inanıyorum...